Pío Moa Banga, un blogueiro con moita experiencia

Pío Moa Banga (O Carballiño, 1927) é un economista que dende hai sete anos escribe no seu blog, "Reflexiones de un ochental", sobre os temas que coñece e os que están de actualidade, dende a crise económica ata o Brexit, pasando polo conflito entre Colombia e as FARC.

En xente R tivemos a oportunidade de entrevistalo e que nos contase que o levou a crear este blog e como se foi adaptando ás novas tecnoloxías. Non perdas detalle das súas respostas, en cada unha delas hai unha moi boa lección de aprendizaxe .

Manter a curiosidade sen límites e conservar a esperanza son os segredos que me axudaron a non decaer do empeño de facer algo útil mentres a saúde física e mental mo permitan. Para min, alimentar cun artigo semanal o blog é unha especie de ximnasia mental e un motivo para lles dar saída ás miñas inquietudes intelectuais e sentimentos.

Non sei se as miñas disquisicións lle interesarán a alguén, pero para min son un desafogo e un entretemento xa que a mente, como o corpo, necesita exercicio, e fortalecer ambos os dous é como renovar enerxías.

“Un artigo semanal é unha ximnasia mental e un motivo para lles dar saída ás miñas inquietudes intelectuais e sentimentos.”

- Como xurdiu a idea de crear ese espazo virtual no que reflexionar sobre os temas de actualidade?

Unha vez xubilado enchín moitas horas, que para outros son de lecer, coa lectura e a escritura, dúas afeccións que practiquei sempre. En anos pasados colaborei con Faro de Vigo e cando souben que era posible lles dar saída nun blog aos meus pensamentos, contei coa inestimable axuda dun amigo moito máis novo que eu e experto informático. Eu envíolle por correo os artigos e el encárgase de subilos ao blog. Marcos, que así se chama, e eu somos responsables de alimentar periodicamente a bitácora. Teño un acusado sentido da xustiza e o medio elixido permíteme expresar o meu desgusto cando é conculcada no diario vivir.

O que coñecemos como novas tecnoloxías -eu prefiro chamalas ‘técnicas’, xa que tecnoloxías serían estudos das técnicas- aumentan e amplifican a información e a liberdade de expresión. A través das redes sociais é posible que calquera cidadán poida expoñer a súa opinión e facela chegar aos gobernantes, o que debe entenderse como unha forma de participación democrática na política, á vez que dar ocasión de compartir con outras persoas un contraste de ideas. Internet veu a revolucionar a comunicación. Ocorre que as TIC son un poderoso instrumento e, como tal, susceptible de múltiples empregos, o cal implica que a través deles pódense cometer abusos, por exemplo, difamar aproveitando o anonimato. En mentes pouco maduras poden ser obxecto de adicción. Característica común de todos os instrumentos é o risco do seu dobre uso. Un coitelo serve para partir o pan e tamén e tamén pode utilizarse como arma dun homicidio.

Os meus escritos adoitan tratar asuntos de ciencia, economía e sociedade, pero non exclusivamente. Teño outras reflexións sobre diferentes temas como a vellez a morte, a relixión ou o sentido da vida. Que permanecen inéditos. Fago meu o pensamento de Terencio; “son home e como tal nada humano éme alleo”. A miña experiencia é dilatada pero non procede da miña condición de profesor de Dereito Mercantil, que nunca exercín. A vida é unha fonte inesgotable de vivencias que, tras ser depuradas poden dar lugar á sabedoría. Aínda que non é o meu caso, impresionoume a declaración de empresario e filántropo galaico-portugués Manuel Cordo Boullosa: “Todo o que sei ensinoumo a vida que é a mellor universidade e ademais é gratis”. A idade favorece a tolerancia, o equilibrio e a comprensión das debilidades humanas e iso evita precipitarse nos xuízos e distinguir o importante do que non o é. Procuro seguir o consello de Séneca: “envellecer sen agrearse, como os bos viños”.

“A idade favorece a tolerancia e evita a precipitación nos xuízos, distinguindo o importante do que non o é”.

- Comentaba nunha ocasión que o progreso tecnolóxico non vai acompañado dun progreso moral. A que se refería exactamente?

Que é así, resulta evidente. O caso máis patente é a fazaña científica que supuxo a fisión controlada do átomo que serviu para arrasar as cidades de Hiroshima e Nagasaki. E se queremos un testemuño máis recente pensemos no avance que representou internet e como se usa para o ciberacoso. Os exemplos serían interminables. Se non existise o desfasamento entre progreso e moral non se dedicarían tan cuantiosos investimentos á fabricación de armas cada vez máis mortíferas e tan poucas para preservar a paz e a xustiza en que debe ampararse. A tal extremo chegamos que somos capaces de borrar a vida humana do planeta. Seguimos tendo os mesmos defectos que nosos máis remotos antecesores. Reflexionar sobre esta cuestión levaríanos ao eterno problema da coexistencia do ben e do mal.

Leo algúns pero non todos os que quixese, por falta de tempo. Non teño preferencia por ningún, aínda que selecciono os que tratan temas do meu interese.

A verdade é que non pensei cambiar o título do blog porque, á miña idade, só poden facerse plans a moi curto prazo posto que o horizonte achícase. A Parca non fai excepcións pero aos mozos con moitos anos tennos máis a man e non nos perde de vista. Cando estea a piques de colmar o díxito 8 tal vez o substitúa polo seguinte. A palabra ‘ochental’ lina por primeira vez nun libro de Pedro Laín Entralgo e pareceume que era máis eufónica que os sinónimos ochentón, ochentañal, ochentenario ou octoxenario En todo caso, o nome preocúpame menos que a perda de capacidade para seguir fornecendo contido á bitácora, un perigo que sempre axexa a quen ten sobre as súas costas o peso de oitenta e nove invernos.

É innegable que os mozos se adaptan mellor ás novas tecnoloxías que os maiores e non creo que estes se convertan en hackers. Dito isto, se os maiores se senten integrados no seu tempo, non poden ser alleos ás innovacións que se crean constantemente e que nos afectan a todos, con máis ou menos esforzo, a adaptación ao progreso é posible e desexable. Isto é o que me gusta aplicar no meu caso, con máis ganas que sorte.

“Compartir coñecementos, especialmente cos mozos, sobrados de entusiasmo e carentes de experiencia, evitaría a estes a cometer erros e aos maiores faríaos sentirse útiles”

- Ademais, a idade máis que un lastre moitas veces é unha mostra de sabedoría e experiencia. No seu caso vemos que é unha persoa moi inquieta, porque non só fundou a “Asociación de Amigos do Sahara” senón que colabora co Voluntariado Senior de Asesoramento Empresarial, SECOT. Con que outros proxectos está involucrado?

A idade avanzada ten as súas servidumes pero tamén as súas vantaxes porque se acumulan experiencias que enriquecen a personalidade e aumentan o saber. Como di o aforismo, “máis sabe o diaño por vello que por diaño”. O tesouro de coñecementos acumulado ao longo dos anos non debería esterilizarse e morrer co seu posuidor.

Compartilos, especialmente cos mozos, sobrados de entusiasmo e carentes de experiencia, evitaría a estes a cometer erros, e aos maiores faríaos sentirse útiles. Esta idea é a que guía a miña pertenza a SECOT, unha asociación sen ánimo de lucro que ten por obxecto o asesoramento de emprendedores para que os seus negocios sexan legais, viables e rendibles. Para completar a resposta direi que participei na fundación da ONG “Amigos do Sahara” e colaboro con outras máis.

Ata a próxima!