Vén de celebrarse en todo o mundo o Día do Gamer. Unha data sinalada que aproveitamos para falar de videoxogos con Mikel Ranero, máis coñecido como Slipy. Colaborador de partys tan relevantes como a Euskal Encounter ou a Gamegune, Slipy contounos cousiñas moi interesantes sobre streamers, esports, igualdade e moito máis.

Como definirías a palabra gamer e streamer?

Centrándonos no mundo do videoxogo, un gamer sería todo aquel que xoga a videoxogos, dende a xente que xoga ao ‘Candy Crush’ no metro de camiño ao traballo, ata o que pasa horas xogando online ao ‘Call of Duty’.

Un streamer, sería o que ademais de ser un gamer, crea ou comparte un contido con outras persoas en directo a través de internet.

Como é vivir disto?

O meu compañeiro na Euskal Encounter, Alxshow, dime que, a maioría de streamers non viven diso; é algo que, como calquera outro hobby, falo porque che gusta. É unha forma de coñecer xente e abrir unha xanela ao mundo dende a túa habitación. Hai streamers moi grandes, as marcas téñenos moi presentes na súa estratexia de comunicación, e poden facer o que queiran e ter público como para ter uns ingresos máis que considerables, pero son os menos. Tamén hai xente con dedicación completa que se parece a un traballo normal, onde emiten 4, 6, 8 ou as horas que sexan e, a pico e pa, van recollendo froitos, pero tamén son moi poucos comparado coa xente que o fai porque quere sen recibir apenas ingresos.

Os rapaces, e non tan rapaces, están enganchados a Twitch. Como se planifica un streaming? Como preparas os teus directos?

Alxshow tamén comenta que hai de todo, unha vez tes as escenas e experiencia podes sentar e simplemente darlle ao botón e empezar a xogar e/ou falar, pero, dependendo do contido que queiras facer, hai moito traballo detrás, xa sexa para ese programa concreto ou para a canle en xeral. Se tes convidados hai que coordinalo e preparalo, se queres falar de actualidade tes que documentarte, ter preparados os recursos como vídeos, fotos ou demais que queiras mostrar. A parte técnica podes complicala e estirala ata onde queiras, pero tampouco é necesaria. A parte persoal, as túas capacidades de comunicación, valas desenvolvendo coa experiencia, facendo e vendo, basicamente. Tamén é moi importante o mood e a actitude, isto é directo, non hai edición, como esteas nótase e traspasa a pantalla. Non podes enganar a ninguén 8 horas seguidas, así que é importante. A constancia é unha das claves do éxito, non garante nada, pero é un elemento necesario, ter un calendario e horario que os teus espectadores coñezan é importante tamén.

Entrevistamos a Mikel Ranero “Slipy” co gallo do Día do GamerÁs túas costas xa tes unhas cantas organizacións de torneos, como ves o percorrido dos esports?, substituirán os deportes de sempre en canto a audiencia, superaranlles ou xa están por enriba?

Son dous mundos que van convivir. Aínda que os esports cada día crecen un pouco máis e algúns eventos concretos teñan unhas audiencias incribles, fáltalles longo percorrido para chegar estar ao nivel de deportes como o fútbol no que a audiencia se refire.

E en canto a igualdade, ves equilibrado o panorama?, consideras que mozos e mozas están ao mesmo nivel en tema de habilidade e reflexos para os xogos?

En canto a igualdade quédanos moito traballo, seguimos vendo aínda como hai moitos xogos nos que predomina un público masculino e outros nos que pasa o contrario. Doutra banda, as mozas atópanse moitas veces ambientes moi tóxicos para elas, o que fai que non queiran meterse de cheo no mundo do gaming.

No mundo dos esports competitivos vemos que as mulleres son unha minoría, aínda que non creo que sexa por unha falta de reflexos ou habilidades concretas. Na miña opinión vai máis unido ao momento anterior, a maioría das mulleres adoitan atopar varias barreiras, dende “Este é un xogo para mozos” ata ambientes moi pouco amigables para elas, o que fai que sexan moitas menos e teñan máis obstáculos para poder destacar e chegar todo o máis alto.

“En canto a igualdade quédanos moito traballo”

Ademais dos videoxogos, es un apaixonado do cine de terror. Están as narrativas do cine e dos videoxogos moi vinculadas (ao final son dous mundos que usan o seu medio para narrar de formas diferentes as mesmas historias)?

Tanto no cine como nos videoxogos, podemos atopar historias de terror alucinantes, aínda que un videoxogo pode facerche sentir máis medo que unha película, xa que non es un simple espectador, senón que es ti o que está dentro do xogo interactuando coa contorna. Coñezo a varias persoas que, aínda que poden ver calquera película sen que lles dea nada de medo, non son quen de xogar a un xogo de medo.

Agora estase moi ás voltas coa disonancia ludonarrativa (conflitos que xorden entre a narrativa e as mecánicas xogables dun xogo). Que opinas?

A día de hoxe estes conflitos son necesarios para que o xogo sexa divertido e realmente poidas ser o heroe da historia. No mundo do ‘Resident Evil’ sabemos que se un zombi te morde, inféctaste e convérteste nun máis; pero o protagonista ten que seguir adiante e nunca se infecta, dá igual canto te mordan. O mesmo pasa noutros xogos nos que podes curar a outros personaxes, pero chegado a un punto, polo ben da historia, haberá un que fagas o que fagas non poderás salvar.

Os xogos non teñen que ser un reflexo exacto da vida, por iso, xogando podemos desfrutar escapando dunha horda de zombis e, na vida real, ante algo así, non creo que desfrutásemos nada.

Estamos a ver cada vez máis xogos que parecen practicamente películas interactivas; ves o rumbo que toma a industria do videoxogo coma un avance ou botas en falta cousas do pasado?

A día de hoxe a oferta en xogos é inmensa, podes atopar calquera xénero e narrado dunha infinidade de formas. Hai xente que desfruta máis dunha boa historia interactuando o mínimo co enteiro e outra xente que non necesita ningunha historia para desfrutar do xogo.

Realmente o ecosistema do mundo gamer segue a crecer e evolucionar, o cal creo que é bo.

“A día de hoxe a oferta en xogos é inmensa, podes atopar calquera xénero e narrado dunha infinidade de formas”

Falemos de xogos, que o está petando?, que novidades estás a xogar agora ou che gustaría estar a xogar?

Agora mesmo parece que a xente se volveu tola co ‘Fall Guys’, unha especie de humor amarelo online, a verdade non o probei todavía, aínda que foi máis por falta de tempo que de ganas.

Aínda que non saíu, o xogo ao que máis ganas lle teño é o ‘Cyberpunk 2077’, espero que non o atrasen máis.

Cales son os teus xéneros favoritos e o teu xogo preferido?

Eu realmente doulle a todo, mentres o xogo sexa bo non adoito fixarme no xénero á hora de escoller. Os meus xogos favoritos realmente son 3, sería toda a saga do ‘MassEffect’, unha auténtica marabilla á que todo o mundo tería que xogar.

Xogouse moito máis durante o confinamento?

Probablemente si, o mudo do videoxogo é moi fogareño e o confinamento é a escusa perfecta para xogar en casa.

Ademais das XGN R Encounter e Technium R Encounter, en Galicia celébranse cada vez máis eventos relacionados cos esports e videoxogos. Agora en setembro celébrase na Coruña o Good Game Experience. Que importancia teñen esta clase de partys no sector?

Aínda que a día de hoxe podemos dicir que os esports están bastante consolidados, este tipo de eventos axuda a que o sector poida seguir crecendo e axuda a chegar a un público máis amplo. Ademais, sempre é un plus que teñamos estes eventos en varias cidades e non todo concentrado nun único lugar.

Un pracer charlar con Slipy. Moitas grazas!